Ήθελε «λουκέτο» στον ΣΚΑΙ πανηγύριζε για το Mega

«Αν οι άδειες, έστω και με μειωμένο τίμημα, κατέληγαν και πάλι στους ίδιους ιδιοκτήτες, τι θα κερδίζαμε;». 

Σε αυτές τις ελάχιστες λέξεις συμπυκνώνεται όλο το πολιτικό «ζουμί» από το κεφάλαιο της «Ιθάκης» του κ. Τσίπρα για τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών. Μια εμβληματική παρέμβαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ που εν τέλει κατέληξε, όπως και πολλές άλλες, σε φιάσκο για τα μυαλά του Μεγάρου Μαξίμου, όπως ο Νίκος Παππάς, που έβαλε ανθρώπους οι οποίοι ξεχνούσαν φακέλους σε κρίσιμες συναντήσεις, να μιλούν για το Ινστιτούτο Φλωρεντίας και για το πόσες συχνότητες χωρούν στους πολυπλέκτες.  

Γιατί επάνω εκεί βασίστηκε, πάντα «επιστημονικά», το επιχείρημα Παππά για τις 4 άδειες που θα έπρεπε να δοθούν μέσα από τον διαγωνισμό που έστησε η κυβέρνηση με μοναδικό στόχο να κλείσει, καταρχάς τον ΣΚΑΪ, και στη συνέχεια να πάρουν και κάποιοι φίλοι της άδεια για να λιβανίζουν την «περήφανη διαπραγμάτευση». 

Και ο Τσίπρας ήθελε να κλείσει τον ΣΚΑΪ. Γιατί το κανάλι του Γιάννη Αλαφούζου εκείνη την εποχή έλεγε την αλήθεια: Η χώρα πάει ολοταχώς στα βράχια, οι τράπεζες θα κλείσουν και θα βρεθούμε χωρίς να το καταλάβουμε εκτός ευρώ. Τόσο απλά. 

Το μίσος του ΣΥΡΙΖΑ για τον ΣΚΑΪ και τους δημοσιογράφους του ήταν λυσσαλέο. Η στοχοποίησή τους ανελέητη. Και πολυεπίπεδη. Δυστυχώς για τα μυαλά του Μαξίμου η «σούπα» χάλασε όταν οι ιθύνοντες του καναλιού βγήκαν με την πρώτη άδεια από τη διαδικασία - παρωδία της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.

Όσο λυσσαλέο ήταν το μίσος του ΣΥΡΙΖΑ για τον ΣΚΑΪ άλλη τόση ήταν και η χαρά του όταν μπήκε λουκέτο στο Mega. Γιατί δεν άρεσαν στον Τσίπρα αυτά που έλεγε ο Πρετεντέρης και ποιος ξέρει πόσα ακόμη, που δυστυχώς η «Γάτα των Ιμαλαϊων» δεν μπορεί σήμερα να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει.

Ας μην κρυβόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα δεν ήθελε ποτέ τους δημοσιογράφους στα πόδια της. Φαίνεται αυτό με τον τρόπο που αντιμετωπίζει ακόμα και σήμερα τους δικούς του δημοσιογράφους στα κομματικά του ΜΜΕ. 

Και πόσο αστείο είναι. Ένα κόμμα που έχει δικά του ΜΜΕ και δικούς του δημοσιογράφους που πληρώνονται από την Κουμουνδούρου να θέλει να εξαφανίσει κάθε άλλη φωνή. 

Ας δούμε τι γράφει στην «Ιθάκη» ο κ. Τσίπρας για τον διαγωνισμό των αδειών των τηλεοπτικών καναλιών που εννοείται πως ελέγχονται από τη διαπλοκή, που εννοείται ότι δεν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ, που εννοείται ότι δεν στηρίζουν το σχέδιο Βαρουφάκη για τη σωτηρία της χώρας κτλ. 

«Προβληματίστηκα πολύ» μας λέει ο κ. Τσίπρας που εν πολλοίς εμφανίζεται επιφυλακτικός απέναντι στην όλη διαδικασία πριν «πειστεί, επειδή ήθελε να πειστεί».  

«Η ιδέα ότι οι ισχυροί θα πλήρωναν για κάτι που μέχρι τότε θεωρούσαν κεκτημένο, με συνάρπαζε τόσο, ώστε να μη δω την παγίδα. Και εκ των υστέρων πιστεύω ότι η σωστή κατεύθυνση θα ήταν ένας ανοιχτός διαγωνισμός, με καθορισμένο εφάπαξ ποσό για την απόκτηση της άδειας, καθαρούς όρους ετήσιας συνδρομής και κυρίως, ουσιαστικά κριτήρια». 

Αυτό είναι που λέμε «κρίση ειλικρίνειας». Είναι όντως συναρπαστικό να πληρώνουν οι καναλάρχες και ακόμα πιο συναρπαστικό να μπορείς εσύ να καθορίζεις εάν είναι δυνατόν και τον οδηγό του δελτίου, όπως ήθελε τότε όλο το σύστημα του Μεγάρου Μαξίμου. Και μη γελιέστε, ήταν σκληροί και ωμοί στις κουβέντες τους, αλλά αυτό δεν είναι της στιγμής. 

Για τον Καλογρίτσα δεν χρειάζεται να γράψω εγώ κάτι. Φτάνει που αναφέρεται ονομαστικά στον ίδιο ο κ. Τσίπρας στο βιβλίο του με την επίφαση ότι η αφερεγγυότητα του θα τίναζε στον αέρα τον διαγωνισμό. 

Το καλύτερο δε σημείο από το κεφάλαιο «τηλεοπτικές άδειες» είναι αυτό που ο κ. Τσίπρας... αίφνης αντιλαμβάνεται ότι θα κλείσουν κανάλια και άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά. Έκπληξη!  

«Η ιδέα ότι μπορούσαμε να κλείσουμε ένα μεγάλο κανάλι και να βρεθούν εκατοντάδες εργαζόμενοι στον δρόμο ούτε που περνούσε από το μυαλό μου(...) Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο εκείνου του χρόνου, τη δημοσιογράφο του Alpha Ευαγγελία Τσικρίκα, που με έντονη συναισθηματική φόρτιση μου έκανε μια πολύ αιχμηρή ερώτηση σχετικά με τον κίνδυνο να χάσουν οι εργαζόμενοι σε ΜΜΕ τη δουλειά τους. Έχασα την ψυχραιμία μου, αντέδρασα επιθετικά, κι αυτό το καταλογίζω στον εαυτό μου. Οι εργαζόμενοι έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους να αντιδρούν, όταν η εργασία τους απειλείται. Κι εγώ δεν ήμουν γόνος εισοδηματιών και μεγαλοαστών για να μην το καταλαβαίνω. Το δίκαιο αφήγημά μας δεν είχε απλώς ραγίσει, είχε γυρίσει εναντίον μας. Από κατήγοροι, γίναμε κατηγορούμενοι».

Τι πιο λογικό από το να μη καταλαβαίνει ένας Πρωθυπουργός, που πλέον είχε και εμπειρία όπως γράφει, πως τα κανάλια που δεν θα πάρουν άδεια θα κλείσουν. Συμβαίνουν αυτά με την «Πρώτη Φορά». 

Ο κ. Τσίπρας κλείνει το εν λόγω κεφάλαιο με μια φράση του Αβραάμ Λίνκολν: 

«Μια πυξίδα», λέει ο Λίνκολν, «όπως έμαθα όταν έκανα τοπογραφικές μετρήσεις, θα σου δείξει τον αληθινό βορρά από το σημείο που βρίσκεσαι, αλλά δεν σου δίνει καμία συμβουλή για τους βάλτους, τις ερήμους και τα φαράγγια που θα συναντήσεις στον δρόμο. Αν, στην προσπάθειά σου να φτάσεις στον προορισμό σου, προχωρήσεις μπροστά αδιαφορώντας για τα εμπόδια και το μόνο που καταφέρεις είναι να βουλιάξεις σε έναν βάλτο, ποια η χρησιμότητα του να γνωρίζεις τον αληθινό βορρά;».

Αποδίδεται όμως και μια ακόμη- από τις πολλές -φράσεις στον Λίνκολν:

«Έπειτα από κάποια ηλικία, ο καθένας είναι υπεύθυνος για το πρόσωπο που έχει φτιάξει».